Życie nocne w Damistadt przedstawia się skromnie. Istnieje tu niezgorszy wybór barów oraz tanich restauracji, położonych po zachodniej stronie Hermgarten. Po stronie wschodniej tegoż parku skupiły się winiarnie, w których podają jabłecznik. Tam też rozciąga się dzielnica, którą upodobali sobie studenci. Nie ma w Darmstadt lepszej okolicy, by niespiesznie powłóczyć się troszeczkę po barach i pubach.

16 km od Koblencji w dół Renu leży ANDERNACH, którego historia sięga w przeszłość znacznie dalej, aniżeli dzieje ogromnej większości niemieckich miast. Obchody dwutysiąclecia świętowano tu w 1988 roku, przypominając założenie rzymskiego obozu na tych ziemiach podczas kampanii przeciwko plemionom barbarzyńskim na wschodnim brzegu Renu. Później Andernach stało się królewską siedzibą Franków, by wreszcie przejść w ręce arcybiskupów elektorów Kolonii i pełnić rolę strażnika południowej granicy ich terytoriów aż do czasu podbojów napoleońskich. Dzisiaj utrzymuje się częściowo z przemysłu, częściowo zaś z turystyki, wykorzystując dogodne położenie i atrakcyjne zabytki.

Z kawiarni muzeum filmowego prowadzi pasaż do Niemieckiego Muzeum Architektury (Deutsches Architckturmuseum: czynne jw.: 8 DM, śr. bezpł.), które znalazło siedzibą przy Schaumainkai 43 w awangardowo przebudowanej, dziewiętnastowiecznej willi. Jej wnętrze przeobrażono w ogromną i pustą, oślepiająco białą halę, by w niej z kolei zbudować jeszcze jeden „dom w domu”, niczym nadnaturalnych rozmiarów domek dla lalek. Większą część muzeum wypełniają na ogół wystawy czasowe poświęcone rozmaitym zagadnieniom architektonicznym. U góry mieści się stała ekspozycja prezentująca za pomocą miniaturowych makiet skondensowaną historię światowej architektury.

Kulturcafe, Hermannsir. 7. Wegetariańskie niemi: od czasu do czasu występ teatralny lub muzyczny. Oktave, Landwehrstr. 13. Wysoka jakość w połączeniu z jazzem na żywo. Pctri, Ahrheilger Str. 50. Ulubione miejsce supermodnej młodzieży.

Swą sławę Landesmuseum zawdzięcza jednak przede wszystkim galerii obrazów. Skrzydło parteru kryje jeden z najbogatszych zbiorów prymitywizmu niemieckiego, poczynając od XIILwiccznego stołu ołtarzowego z Wormacji. Ofiarowanie w świątyni Loch- nera dokumentuje rozkwit szkoły kolońskiej w połowie XV w., podczas gdy Madonna 2 Dzieciątkiem, śśw. Adrianem i Augustynem Mistrza Ołtarza Św. Bartłomieja znamionuje już schyłek jej świetności, który nastąpił kilka pokoleń później. Malarze środ- koworeńscy wzorowali się na artystach z Kolonii. Galeria posiada dwa najsłynniejsze dzieła przedstawicieli tej szkoły, Mistrza Ołtarza Ortenberdzkiego i Mistrza Pasji Darmsztadzkiej, którym ich autorzy zawdzięczaj ą swoje imiona. Dział renesansowy szczyci się płótnami Cranacha, Kardynał A łbercht von Brandenburg jako św. Hieronim przedstawia najbardziej tolerancyjnego z rządców Kościoła katolickiego w epoce reformacji.